Ο «Ριζοσπάστης» δημοσιεύει σήμερα εκτενή αποσπάσματα από την ομιλία της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ στους εκπαιδευτικούς του ΕΠΑΛ Περάματος

κατά την περιοδεία που έκανε την Πέμπτη με αφορμή τα τεράστια κτιριακά και άλλα προβλήματα που αντιμετωπίζει το σχολείο. Κατά τη διάρκεια της περιοδείας, η Αλέκα Παπαρήγα μίλησε ακόμα στους μαθητές του ΕΠΑΛ, σε ένα κατάμεστο αμφιθέατρο.

Οταν μιλάμε για το χώρο της εκπαίδευσης ξέρουμε ότι οι συντελεστές είναι οι εκπαιδευτικοί, οι μαθητές και οι οικογένειες, οι γονείς. Ολοι αυτοί και ο καθένας έχει τη δική του συμβολή. Τον βλέπουμε ως ένα βαθμό και ως έναν ενιαίο χώρο. Το λέμε γιατί προσπαθούμε να δούμε τους εκπαιδευτικούς με τα προβλήματά τους τα επαγγελματικά αλλά και ταυτόχρονα τα ουσιαστικά προβλήματα που υπάρχουν και πάνω στην άσκηση της διδασκαλίας.

Γιατί ένα είναι η επαγγελματική πλευρά, ο μισθός, όλα αυτά τα χτυπήματα που δέχεστε, στην ουσία έχουμε μείωση μισθών, περικοπές επιδομάτων, κλπ., περικοπές στην Παιδεία. Αλλά ταυτόχρονα βλέπουμε ότι θα οξυνθεί το ουσιαστικό και του τρόπου άσκησης του επαγγέλματος. Και αυτά πάνε μαζί.

Δεν μπορείς να διαχωρίσεις το επάγγελμα από την αμοιβή. Γι' αυτό ως Κόμμα έχουμε και εξειδικευμένο μισθολόγιο στο χώρο των εκπαιδευτικών. Ξεκινάμε και από ένα διαφορετικό κατώτατο μισθό. Οταν παραδείγματος χάριν γενικά για τους εργατοϋπάλληλους λέμε 1.400 ευρώ πρώτος μισθός, για σας λέμε 1.900. Παίρνουμε υπόψη και το ίδιο το επάγγελμα, τη συνθετότητα, τη δυσκολία που έχει και που αυξάνεται χρόνο με το χρόνο.

Παίρνουμε υπόψη τα παιδιά, από ποια οικογένεια προέρχονται. Ιδιαίτερα στα ΕΠΑΛ, το ζείτε και σεις καλύτερα από μας, η κοινωνική σύνθεση των οικογενειών είναι πιο πολύ προς τα εργατικά, τα λαϊκά στρώματα. Αρα, πρέπει να πάρεις υπόψη σου την περιοχή, ποια παιδιά συνωστίζονται στα ΕΠΑΛ, αν και μειώνεται ο αριθμός. Και τρίτο, παίρνουμε υπόψη τα ίδια τα παιδιά, το παρόν και το μέλλον τους.

Να καταργηθεί το ανισότιμο διπλό σχολείο
Θεωρούμε ότι το δίκτυο της επαγγελματικής μόρφωσης πρέπει να αρχίζει μετά τα 18 χρόνια, αφού θα έχει ολοκληρωθεί η γενική μόρφωση, που δεν είναι μόνο θεωρητική ή μόνο πρακτική, αλλά ένα ενιαίο επίπεδο γνώσης. Γιατί είμαστε στον 21ο αιώνα. Αλλες ήταν οι ανάγκες στο 19ο, άλλες στον 20ό αιώνα. Υποστηρίζουμε λοιπόν ένα ενιαίο επίπεδο μόρφωσης, που να καταργεί αυτούς τους διαχωρισμούς. Μετά, από εκεί, το κάθε παιδί θα βρει το δρόμο του. Τι το ενδιαφέρει οπωσδήποτε είναι φανερό. Εδώ βλέπετε και μικρά παιδάκια καμιά φορά δείχνουν προδιάθεση κάποιας επιλογής.

Και βεβαίως μετά τα 18 να υπάρχει η επαγγελματική εκπαίδευση, την οποία εμείς βλέπουμε υψηλού επιπέδου, δημόσια, η οποία να αντιστοιχεί σε ένα συγκεκριμένο αντικείμενο. Εδώ επίσης ξεκινάμε από το γεγονός ότι όλα τα επαγγέλματα, όλα μα όλα τα επαγγέλματα, είναι μέρος της οικονομικής και κοινωνικής διαδικασίας. Μάλιστα, η αντίληψη που έχουμε εμείς και στα ζητήματα της εκπαίδευσης στο σοσιαλισμό, δε θεωρούμε ότι υπάρχει απλή και σύνθετη εργασία, ειδικευμένη και ανειδίκευτη. Διότι η εργασία - και όπως μάλιστα έχει κοινωνικοποιηθεί - είναι μέρος μιας ενιαίας διαδικασίας. Ενας καταμερισμός δουλειάς μέσα σε μία κοινωνία.

Ξεκινάμε από το ότι όλα τα επαγγέλματα, όλες οι εργασίες συνιστούν ένα σύνολο. Φανταστείτε ένα νοσοκομείο χωρίς το νοσηλευτικό προσωπικό, ένα σχολείο χωρίς τις καθαρίστριες, τον φύλακα, χωρίς τις διοικητικές υπηρεσίες. Ο καθένας έχει τη συμβολή του. Αυτή είναι η θέση μας για το σχολείο. Κανένας διαχωρισμός στο σχολείο. Με την πρόταση που κάνουμε εμείς δε θα περισσέψει κανένας εκπαιδευτικός, της δικής σας βαθμίδας.

Το ανισότιμο διπλό σχολείο πρέπει να καταργηθεί. Εν πάση περιπτώσει, από τη στιγμή που δεν καταργείται και δεν εξαρτάται από εμάς, μας ενδιαφέρει να έχετε αναλυτικά προγράμματα, βιβλία που προσαρμόζονται στο περιεχόμενο του σχολείου. Μας ενδιαφέρει ακόμα εδώ η μόρφωση να μην έχει διαφορές από τα Γενικά Λύκεια. Μας ενδιαφέρει η δυνατότητα πρόσβασης στα ΑΕΙ και στα ΤΕΙ, μας ενδιαφέρουν βέβαια οι συνθήκες των εκπαιδευτικών, οι αμοιβές τους, η σταθερότητα στη δουλειά, κλπ. Και μας ενδιαφέρει και η στήριξη των οικογενειών όπου χρειάζεται και των παιδιών, γιατί ξέρουμε ότι είναι από τα πιο φτωχά λαϊκά στρώματα.

Πλήρης και σταθερή δουλειά για όλους
Στο χώρο το δικό σας πιστεύουμε ως Κόμμα ότι οι εκπαιδευτικοί θα αρπάξουν πολλά χαστούκια, ο κλάδος των εκπαιδευτικών τα επόμενα χρόνια. Και κοιτάξτε να δείτε, δε λέμε ότι θα αρπάξουν τώρα τα χαστούκια. Πολλές φορές τα προβλήματα έρχονται σωρευτικά, είναι διαχρονικά.

Καταρχήν εμείς είμαστε υπέρ της κατάργησης του διαχωρισμού των εκπαιδευτικών, ωρομίσθιοι, αναπληρωτές, τακτικοί, κλπ. Ξέρουμε ότι υπάρχει μεγάλος αριθμός εκπαιδευτικών στη χώρα, αλλά για μας το πολλοί ή λίγοι εκπαιδευτικοί είναι σχετικό, όταν υπάρχουν τάξεις με 30 και 35 μαθητές, όταν υπάρχουν αυτοί που εγκαταλείπουν τα σχολεία. Το πολλοί ή λίγοι εξαρτάται από το τι θες. Ακόμα και αν θεωρητικά πούμε - εμείς δεν το πιστεύουμε - ότι είναι πολλοί οι εκπαιδευτικοί, γιατί, μήπως υπάρχει κανένας σχεδιασμός στην οικονομία άρα να υπάρχει και σχεδιασμός στα επαγγέλματα; Αναρχία υπάρχει. Επομένως, να μη ζητάνε, πώς να πω, τα ρέστα από τους εκπαιδευτικούς.

Για μας, έτσι όπως βλέπουμε τις τάξεις, μικρές τάξεις, μπορούν να διοριστούν όλοι οι αδιόριστοι εκπαιδευτικοί. Να καταργηθούν όλα αυτά, κάπου τέσσερις επετηρίδες υπάρχουν σήμερα και δεν ξέρουν πόσες θα κάνουν. Και κάθεσαι τώρα και λες: Να μπουν αυτοί που είναι αδιόριστοι χρόνια, να περάσουν αυτοί που είναι ωρομίσθιοι, να περάσουν οι αναπληρωτές; Αλλος σου λέει να περάσουν αυτοί που κοντεύουν 40 χρόνων, που είναι απ' έξω, άλλος σου λέει και αυτός που τελειώνει τώρα πού θα βρει δουλειά; Δηλαδή, μια σειρά διλήμματα τα οποία είναι υπαρκτά και εμάς μας έχουν απασχολήσει.

Αλλά άμα πας με αυτή τη λογική, να διευθετήσεις αυτά τα προβλήματα, δεν υπάρχει λογική και σίγουρα θα αδικήσεις κάποιους. Και αυτούς που είναι αδιόριστοι χρόνια και ενδεχομένως έχουν ετεροαπασχοληθεί. Και σου λένε, οι ετεροαπασχολούμενοι θα μπουν, αυτοί που έχουν δώσει μια και δυο φορές ΑΣΕΠ, γιατί να μην μπουν αυτοί; Να μπουν και οι νεότεροι. Εμείς λέμε όλοι πρέπει να βρουν δουλειά. Και ιδιαίτερα στον τομέα της Παιδείας. Μείωσε τις τάξεις και, αν θέλετε, όπως βλέπουμε εμείς τη διδασκαλία η οποία έχει περιθώρια συλλογικής δουλειάς, είναι πολύπλευρη η διδασκαλία, μπορούν να απορροφηθούν όλοι.

Επιδιώκουν "συντριπτικά κατάγματα"
Τα μισθολογικά θα χειροτερεύσουν. Και αυτά, η εξίσωση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης ανδρών - γυναικών, θα γίνουν. Μπορεί να μην υπάρχουν διαφορές ανδρών - γυναικών στο μισθό στο δικό σας τον τομέα, αλλά υπάρχουν ιδιαιτερότητες στο χώρο της γυναίκας, και δεν το λέω ούτε υποτιμητικά ούτε τίποτα. Διότι στις συνθήκες που ζούμε, οι γυναίκες τραβάνε μεγαλύτερο λούκι, όπως ξέρετε, στο συνδυασμό οικογενειακής και επαγγελματικής ζωής. Αυτά δεν μπορούν να αλλάξουν τώρα με ένα κήρυγμα μέσα στην οικογένεια.

Και πολύ περισσότερο, ούτε όλοι είναι ζευγάρια εκπαιδευτικοί. Της άλλης ο άνδρας είναι άνεργος, άλλης δουλεύει έτσι, δηλαδή δεν μπορούμε να μπούμε σε αυτή τη λογική, να περιορίσουμε το ζήτημα, να λύσει το πρόβλημα της διπλής, ας πούμε, βάρδιας της γυναίκας, να λυθεί μέσα από τις σχέσεις των δύο φύλων. Είναι πλευρά και αυτή, δεν την υποτιμούμε, αλλά πολιτικά δεν μπορούμε να το λύσουμε αυτό το ζήτημα. Αυτό λύνεται, αν θέλετε, μέσα από μια διαπαιδαγωγική δουλειά.

Αλλά εδώ όταν έχεις μία άδικη κοινωνική πολιτική, δεν μπορείς να λύσεις το ζήτημα πώς θα διευθετήσει ο άνδρας, η γυναίκα, η πεθερά, ο πεθερός, η μαμά και ο μπαμπάς αυτά τα ζητήματα. Επομένως, για μας υπάρχει θέμα ιδιαιτερότητας της γυναίκας. Αν θέλετε, μια ιδιαιτερότητα και βιολογική λόγω της μητρότητας, κλπ., αλλά δε δικαιολογεί ανισότητα. Βιολογικές διαφορές υπάρχουν και ανάμεσα στο νέο εργαζόμενο και τον ηλικιωμένο, ή αν θέλετε διαφορές στην εμπειρία. Αλλη εμπειρία έχει ο νέος εκπαιδευτικός, άλλη εμπειρία έχει ο εκπαιδευτικός που έχει κάποια χρόνια. Αλλά αυτές οι ιδιαιτερότητες είναι φυσιολογικές και δε δικαιολογούν κοινωνικές και ταξικές ανισότητες.

Αυτά τα προβλήματα θα οξυνθούν. Το σύστημα Κοινωνικής Ασφάλισης, Υγείας, κλπ., θα δεχτεί "συντριπτικά κατάγματα", να το πω έτσι. Θα έρθουν πράγματα που δεν τα διανοούμασταν πριν δέκα χρόνια, δεν μπορούσε να διανοηθεί ο απλός άνθρωπος. Μείωση παροχών, μείωση συντάξεων, αύξηση του ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης, κλπ., κλπ., πολλαπλές εργασιακές σχέσεις. Και οι εκπαιδευτικοί απειλούνται από τον "Καλλικράτη" και σας παρακαλώ κρατήστε αυτό.

Αντιδραστικός ο "Καλλικράτης"
Με τον "Καλλικράτη" θα περάσουν τα σχολεία στην Τοπική Αυτοδιοίκηση και τα νοσοκομεία. Ενα μικρός αριθμός νοσοκομείων θα μείνει στο κράτος, ενδεχομένως τα πανεπιστημιακά. Σκεφτείτε τώρα να έχει την ευθύνη στα σχολεία ο δήμος, ο νέος δήμος που θα γίνει. Πρώτα πρώτα είναι απαράδεκτο για μας, γιατί έτσι διασπάται ο ενιαίος χαρακτήρας του εκπαιδευτικού συστήματος. Είναι άλλο πράγμα η ΤΑ να συμμετέχει, να αναδείχνει τις τοπικές ιδιαιτερότητες. Αυτό μπορεί και πρέπει να γίνεται και άλλοι φορείς να το κάνουν. Και είναι άλλο πράγμα να καθορίζει τα πάντα και να 'χει την ευθύνη της λειτουργίας του σχολείου που σημαίνει περιεχόμενο.

Γιατί στο περιεχόμενο, πέρα από τα ενιαία μαθήματα, θα υπάρχει τοπική διαφοροποίηση. Δηλαδή, τι θα διδάσκεται εδώ στο Πέραμα, τα ειδικά μαθήματα στο Πέραμα ποια θα είναι; Και οι προσλήψεις και οι εργασιακές σχέσεις θα καθορίζονται. Και πρέπει να σας πω: Δεν ξέρω αν έχετε διαβάσει αυτές τις μέρες ότι και στη Μεγάλη Βρετανία και σε άλλες χώρες της Ευρώπης και στις ΗΠΑ έκλεισαν πολλά σχολεία λόγω έλλειψης πόρων.

Αυτονομείται το σχολείο ως μονάδα, μένουν κάποια μερικά ενιαία μαθήματα, αυτονομείται ως μονάδα, έσοδα - έξοδα θα ρυθμίζονται από τον κάθε δήμο και καταλαβαίνετε ότι θα πηγαίνει όπως στα δημοτικά τέλη. Θα μπαίνουν στα δημοτικά τέλη, θα τρέχουν οι γονείς να προσθέτουν χρήματα και θα καθορίζονται και οι εργασιακές σχέσεις και ο έλεγχος του εκπαιδευτικού θα γίνεται από την ΤΑ. Πρώτα πρώτα, η ΤΑ δε συγκροτεί τη σύνθεσή της πέρα από την πολιτική πλευρά, με κριτήρια τέτοια. Δηλαδή, ποιο τοπικό δημοτικό συμβούλιο θα κρίνει αν κάνετε καλά τη δουλειά σας ή θα κρίνει τα εκπαιδευτικά συμφέροντα; Αυτά είναι απαράδεκτα. Βεβαίως, θα δημιουργηθούν νέα όργανα που θα είναι και οι επιχειρηματίες, θα είναι διάφοροι φορείς.

Απειλούνται άμεσα οι εκπαιδευτικοί από αυτό. Ο "Καλλικράτης" ψηφίζεται, οι τοπικές εκλογές θα γίνουν με βάση τον "Καλλικράτη". Να σας πω, μπορεί να χρειαστεί ένα - δύο χρόνια να περάσουν αυτά στην ΤΑ. Δε γίνονται μέσα σε ένα χρόνο, αλλά μέσα σε μία 5ετία, 4ετία θα έχουν συντελεστεί. Και με βάση αυτά τα κριτήρια, το ΕΠΑΛ μπορεί και να πρέπει να κλείσει, να το κλείσουν δηλαδή με τα δικά τους τα κριτήρια.

Να μη γίνει ο κάθε εκπαιδευτικός μία βίδα
Για την αξιολόγηση του εκπαιδευτικού, επιτρέψτε μου να σας πω ότι εμείς από την αρχή ήμαστε αντίθετοι. Και μας παρεξήγησαν ότι θέλουμε ανεξέλεγκτους τους εκπαιδευτικούς και δε δίνουμε τη δυνατότητα στο μαθητή, το γονιό και δεν ξέρω πού, να ελέγξουν τον εκπαιδευτικό. Η εκπαίδευση ελέγχεται μέσα από το αποτέλεσμά της, το μορφωτικό επίπεδο, μέσα από το πεδίο της οικονομίας, μέσα από το πολιτικό εποικοδόμημα, μέσα από τον πολιτισμό.

Εγώ σας λέω, και στην κοινωνία που εμείς παλεύουμε, τη σοσιαλιστική, πώς θα ελέγχεται το αποτέλεσμα. Ούτε μπορείς να ελέγχεις κάθε χρόνο. Βεβαίως, άμα βγάζεις επιστήμονες, άμα βγάζεις ανθρώπους με χαμηλό μορφωτικό επίπεδο, με χαμηλό πολιτιστικό, εκεί λες, τι κάνει η Παιδεία; Αλλά πέρα από τη διαδικασία ελέγχου, η αξιολόγηση η οποία γίνεται, είναι με κριτήρια αντιεκπαιδευτικά, αντικοινωνικά, κλπ.

Και πρέπει να σας πω, η τραγική εξέλιξη για τους εκπαιδευτικούς θα είναι η εξής: Βεβαίως είσαστε κρατικοί υπάλληλοι, αυτές είναι οι εργασιακές σχέσεις. Ο κρατικός υπάλληλος είναι υποχρεωμένος να περνάει την κυρίαρχη αντίληψη σε όλα τα ζητήματα. Βεβαίως, έχει τη δυνατότητα ο εκπαιδευτικός να βάλει τη σφραγίδα του, την προσωπικότητά του, το στιλ του. Οσο και να θέλουν να τον κάνουν, ας πούμε, μία βίδα στο σύστημα, αν ο εκπαιδευτικός θέλει, ο σύλλογος, ή το σύνολο ή το κίνημα των εκπαιδευτικών το αποφασίσει, μπορεί να κάνει πάρα πολλές αντιστάσεις και να μη γίνει ο κάθε εκπαιδευτικός μία βίδα.

Ακριβώς επειδή, λοιπόν, δεν μπορούν να μετατρέψουν τον εκπαιδευτικό σε μία βίδα του συστήματος, όλες οι κυβερνήσεις - και η καθεμία προσθέτει - αυτό που θα κάνουν είναι το εξής: Μέσω του ψηφιακού σχολείου και του ηλεκτρονικού υπολογιστή, θα είσαστε - πώς να πω - ένας ενδιάμεσος, και μέσα από άλλες μεθόδους που επεξεργάζονται - που φαινομενικά είναι ριζοσπαστικές, η ομαδικότητα στην διδασκαλία - ομαδικά θα επιδρούν στο μαθητή. Δεν είμαστε αντίθετοι με την έννοια της ομαδικής δουλειάς και εργασίας. Αλλά να μη χάνεται το άτομο. Ιδιαίτερα το παιδί που διαμορφώνει την προσωπικότητά του, δεν μπορεί να χαθεί μέσα σε μια ομάδα. Ούτε ο μεγάλος άνθρωπος, αλλά ιδιαίτερα το παιδί.

Μέσα όμως από αυτό, ηλεκτρονικός υπολογιστής, ομαδικό αποτέλεσμα, πάει να ισοπεδωθεί όποιος ενεργητικός ρόλος, θετικός, να πω και αρνητικός, που μπορεί να παίξει ένας εκπαιδευτικός. Αλλά εμείς στηρίζουμε το θετικό ρόλο του εκπαιδευτικού - μπορεί να παίξει ο εκπαιδευτικός. Διαφορετικά, ο μαθητής θα δέχεται εκεί παθητικά, θα αποθηκεύει στο κεφάλι του διάφορες γνώσεις.

Ενιαίο μέτωπο με πολιτικά κριτήρια
Η ανεργία είναι συνοδοιπόρος γενικά των όποιων απολυτηρίων, ακόμα και των πανεπιστημιακών. Καταλαβαίνετε τώρα τα παιδιά που θα τελειώνουν τα ΕΠΑΛ. Φυσικά θα βρίσκουν δουλειά περιοδικά. Αυτή είναι η ουσία, είναι η προσαρμογή της εκπαίδευσης στους νόμους της αγοράς, που θέλει 7 και 8 φορές στη διάρκεια της ζωής να αλλάζεις επάγγελμα. Και δεν αλλάζεις επάγγελμα επειδή έχεις μία θετική εξέλιξη, έχεις κάτι το καινούριο και προσχωρείς σε αυτό. Αλλάζεις αναγκαστικά, αφού απολύεσαι. Πρόκειται για γνώσεις ληξιπρόθεσμες.

Το τελευταίο ντοκουμέντο της ΕΕ για μέχρι το 2020, η στρατηγική "ΕΕ 2020", λέει καθαρά ότι αν δεν προσαρμόσουμε την εκπαίδευση στον ανταγωνισμό των επιχειρήσεων, θα χάσουμε. Λοιπόν, νομίζω καταλαβαίνετε ότι ανταγωνιστικότητα στις επιχειρήσεις και εκπαίδευση σημαίνει πια εκχυδαϊσμός της μόρφωσης. Βεβαίως, πάντα ήταν μέσα, δε λέγαμε ότι ήταν έξω από τη λογική της οικονομίας η εκπαίδευση, ούτε πρέπει να έξω από τη λογική. Αλλά πρόκειται ακριβώς για μία χυδαιοποίηση της μορφωτικής διαδικασίας, που βγάζει ανθρώπους μηχανάκια, υποταγμένους, με ληξιπρόθεσμες γνώσεις, ευκαιριακές. Ο ρόλος του εκπαιδευτικού καθαρά απαξιώνεται.

Δεν τα βλέπουμε όμως μοιρολατρικά, να το ξεκαθαρίσουμε. Απλώς να σας πω με μια κουβέντα: Οι συνηθισμένοι συνδικαλιστικοί, κοινωνικοί και πολιτικοί αγώνες που τα προηγούμενα χρόνια έφεραν θετικά αποτελέσματα και στο χώρο της Παιδείας - δεν το υποτιμάμε, άλλωστε όταν λέμε να μη χάσουμε κατακτήσεις, σημαίνει ότι δεχτήκαμε ότι ασκήσαμε πίεση και έφερε κάποια αποτελέσματα, ανεξάρτητα αν ήταν κατώτερα προσδοκιών ή απαιτήσεων - οι συνηθισμένοι αγώνες δε φέρνουν αποτελέσματα.

Κατά τη γνώμη μας πρέπει να ξεκινήσει ο κάθε εκπαιδευτικός από τη γενική πολιτική κατεύθυνση και να δει τις συνέπειες, τις συνθήκες δουλειάς του και την Παιδεία. Και το ίδιο πρέπει να κάνουν και οι γονείς, και στο μέτρο του δυνατού - γιατί μιλάμε για τα παιδιά - να το συνειδητοποιήσουν και οι μαθητές. Είναι αγώνας πολιτικός. Και επειδή μιλάμε για κρίση, η κρίση είναι υπαρκτή, δεν είναι παιχνιδάκι, ούτε πρόσχημα. Αλλά σε συνθήκες κρίσης, είτε θα περάσουν τα μέτρα με ηττημένο το κίνημα, είτε θα αντισταθεί το κίνημα, θα κερδίσει χρόνο, θα περιορίσει κάποια από αυτά - και το κέρδισμα χρόνου δεν είναι κακό, αν δεν μπορείς περισσότερα - ή θα βρεθεί σε μάχη αντεπίθεσης.

Και επειδή η Παιδεία και η οικονομία είναι δεμένα, εμείς λέμε καθαρά ότι χρειάζεται σύγκρουση και ρήξη με την κυρίαρχη πολιτική και στο πολιτικό επίπεδο και στο επίπεδο της οικονομίας. Βλέπεις, όταν η Παιδεία διαπλέκεται ας το πούμε - και διαπλέκεται στενά δεν μπορεί να γίνει διαφορετικά σε συνθήκες καπιταλιστικού συστήματος - με τις επιχειρήσεις, αυτή είναι η εξέλιξη. Και η διαπλοκή θα γίνει ακόμα μεγαλύτερη μέσω των δήμων, των επιχειρήσεων, μέσω της ΤΑ.

Εμείς, όπως ξέρετε, μιλάμε για ανασύνταξη του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος, για κοινούς και ενιαίους αγώνες. Θεωρούμε ότι το εργατοϋπαλληλικό κίνημα πρέπει πιο αποφασιστικά να σηκώσει τα θέματα της Παιδείας και της αλληλεγγύης στους εκπαιδευτικούς και το περιεχόμενο της Παιδείας. Αυτό δεν καταργεί τον ιδιαίτερο ρόλο των εκπαιδευτικών, αλλά εδώ πια χρειάζεται ένα κίνημα που αντιστέκεται σήμερα και κυρίως βάζει πλώρη για αλλαγή στο επίπεδο στο γενικό πολιτικό, στο επίπεδο της εξουσίας. Καθαρά πράγματα. 'Η εξουσία των μονοπωλίων ή λαϊκή εξουσία.

Τα επόμενα χρόνια οι εκπαιδευτικοί θα είσαστε στο στόχαστρο, θα γίνετε το όχημα συκοφάντησης. Εχετε γίνει, αλλά θα γίνετε ακόμα περισσότερο. Πάρτε το υπόψη σας και ότι πρέπει να κερδίσετε την εμπιστοσύνη των γονιών, που είναι εργαζόμενοι και συνάδελφοί σας σε άλλους κλάδους, και των παιδιών. Πρέπει να διαμορφωθεί με κοινωνικά, πολιτικά κριτήρια πραγματικά ένα ενιαίο μέτωπο».

ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΘΕΜΑΤΑ
19/3/2010 -- Διάβασμα κι αγώνας για ένα σχολείο που θα μορφώνει
25/1/2009 -- Ο τομέας Παιδείας οργανώνεται με βάση ποια κοινωνία, ποια οικονομία, ποια ανάπτυξη υπηρετεί
4/10/2008 -- Η Παιδεία να γίνει υπόθεση παλλαϊκής πάλης
23/3/2008 -- Χρειάζεται πολιτική ανατροπή, για να εξασφαλιστούν συλλογικά δικαιώματα στη νεολαία
12/9/2007 -- Κοινό μέτωπο πάλης για να μην περάσουν τα χειρότερα